Η πατρίδα μου

Κάθε γη είναι κομμάτι της μιάς καί μοναδικής γής. Είναι κομμάτι τής πατρίδας μας. Μα κι αυτή δεν είναι η πατρίδα μας.

Τό φεγγάρι τό βράδυ είναι παντού τό ίδιο. Είναι κομμάτι τής πατρίδας μας. Μα δέν είναι αυτό η πατρίδα μας.

Τά αμέτρητα άστρα πάντα τά ίδια, στολίζουν τόν ίδιο πάντα ουρανό. Μα δέν είναι ο ουρανός που ποθώ να δώ. Δέν είναι ο ουρανός τής πατρίδας μας.

Η θάλασσα πού τόσο αγαπώ είναι συνέχεια τής δικής μου θάλασσας. Μα δεν είναι αυτή που ποθώ να δώ. Δεν είναι η θάλασσα τής πατρίδας μας.

Ο άνεμος μου φέρνει τις μυρωδιές τής πατρίδας μου. Τό ιώδιο, τό αλάτι, τό πεύκο... Είναι συνέχεια τής πατρίδας μου. Μα δεν είναι αυτός ο άνεμος πού θέλω να αισθανθώ. Δεν είναι ο άνεμος τής πατρίδας μας.

Τό χέρι σου πού παίζει με αφέλεια μέσα στα δικά μου χέρια, είναι κι αυτό αίμα μου. Ίδιο αίμα με τό δικό μου. Μικρό αγνό και χαριτωμένο χεράκι. Τί κι αν είναι σκούρο-είναι όμως τό ίδιο αδελφικό μου αίμα. Κι όμως δεν είναι αίμα μου. Δεν είναι αίμα τής πατρίδας μας.

Η γή αυτή έγινε πιά γή μου. Το χώμα που πατώ έγινε πιά κομμάτι τής ψυχής μου. Καί στίς λάσπες, και στά βράχυα του παντού βλέπω χαραγμένη μια λέξη καί μόνο: “πατρίδα μου”! Πατρίδα μου γλυκιά! Τό ηλιοκαμένο χρώμα σου δεν σου προσδίδει διαφοροποιές ιδιότητες αλλά μάλλον σε κάνει ίδια με τήν πατρίδα μου. Μα δεν είσαι κι εσύ η πατρίδα μου.

Γή του πόνου! Γή που τόσο σε αγάπησα. Έγινες πιά πατρίδα μου. Μα δεν είσαι η πατρίδα μου.

Μα και η πατρίδα μου δεν είναι πια πατρίδα μου!...

Δεν είναι η πατρίδα μου.

Ο κόσμος όλος έγινε απόψε πατρίδα. Ελπίδα!

Τίποτε σε αυτόν τόν κόσμο πραγματικά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πατρίδα μου. Μα τά πάντα γίνονται απόψε πατρίδα μου. Μέσα στήν πραγματική, μοναδική, πολυπόθητη Πατρίδα μου.

Ναι μέσα σε αυτήν τήν απέραντη Πατρίδα όντως δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε αποστάσεις, ούτε γαίες, ούτε θάλασσες. Πέρα από τόν τόπο καί τόν χρόνο. Υπερκόσμια, αδιάστατη, άχρονη, άρρητη!

Μέσα σε αυτήν τήν Πατρίδα θέλω να ζήσω, να ζήσουμε. Καί όντως ζούμε!

Εδώ συναντιόμαστε καθημερινά καί ακούμε τόν ίδιο ειρμό, τήν ίδια ωδή, τό ίδιο μέλος.

“Τϊς ημάς χωρίσει τής αγάπης τού Χριστού!”

Αγάπη που τόσο σε πόθησα. Πατρίδα μου! Ελθέ καί σκήνωσον εν ημίν.

Ελθέ Κύριε καί πλήρωσον τόν χρόνο, τόν τόπο, τήν διάσταση της ψεύτικης πραγματικότητας από τήν αληθινή πνευματικότητα.

Εδώ πραγματικά γίνονται όλα ένα μέσα στόν Ένα.

Ευχαριστώ για όλα, μα πάνω από όλα γι αυτή τήν ευλογημένη Πατρίδα μου, πού καθημερινά μου χαρίζουν οι προσευχές τών αγίων. Οι προσευχές σας.