τα μικρά αδελφάκια μας

Την εποχή αυτή εδώ στην Μαδαγασκάρη όπως και στις δικές μας χώρες αρχίζουν τα μαθήματα στα σχολεία. Οι συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται η φοίτηση των μαθητών είναι κάθε άλλο παρά όμοια με αυτή στα δικά μας ανεπτυγμένα κράτη.

Κατ’ αρχήν η δωρεάν παιδεία είναι κάτι το εξωπραγματικό για εδώ. Εδώ ακόμα και στην εγγραφή δίνεις χρήματα. Ο μηνιαίος μισθός κυμαίνεται στα 40 € περίπου. Η εγγραφή αξίζει περίπου 13 €. Τα τετράδια που αντικαθιστούν τα βιβλία αξίζουν περίπου 3-5€. Βιβλία δεν υπάρχουν για τα παιδιά. Όλα τα μαθήματα γίνονται με σημειώσεις. Όμως οι μαθητές που μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις αυτές είναι δυστυχώς λίγοι.

Οι γονείς που έχουν μισθό είναι κι αυτοί μάλλον λίγοι. Αλλά και αυτοί που έχουν κάποιο μισθό δεν μπορούν να αντέξουν πάντα το φορτίο αυτό. Γιατί μια πολυμελής οικογένεια όπως συμβαίνει  συνήθως εδώ, αν θέλει να σπουδάσει τα παιδιά της πρέπει να ξεχάσει το δεδομένο που λέγεται διατροφή. Και δεν είναι ψέματα αν θα πούμε ότι πολλοί γονείς – ηρωικές μορφές πραγματικά ανθρώπων - προτιμούν να στερηθούν πολλές φορές οι ίδιοι τους ακόμα και αυτήν την τροφή, μειώνοντας στο ελάχιστο τις απαιτήσεις της ζωής τους για να μπορέσουν να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα.

Είναι καθημερινά πολλές οι περιπτώσεις των γονιών αυτών. Κάθε μέρα μπορεί να βοηθούμε αυτή την περίοδο 4 άτομα μέσο όρο το οποίο και πράττουμε.

Πλέον δεν περιμένω να μου το πουν αλλά επειδή γνωρίζω την κατάστασή τους τους ρωτάω ο ίδιος αν πηγαίνουν σχολείο.  Και η απάντηση είναι συνήθως αρνητική.

Πρόσφατα βοηθήσαμε δύο τυφλά αδελφάκια των οποίων ο πατέρας δεν έχει κανένα έσοδο από πουθενά. Τα παιδιά αυτά πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο.  Και χαίρονται πραγματικά το γεγονός ότι είναι μαθητές. Βέβαια ο αριθμός των παιδιών που έχουν ανάγκη είναι πολύ μεγάλος και αυτό μας αναγκάζει να αφήνουμε κάποια για την επόμενη χρονιά ή να περικόπτουμε έξοδα τους. Δηλαδή κάποια από αυτά δεν έχουν σχολική τσάντα. Άλλα δεν έχουν τετράδια. Άλλα δεν έχουν παντόφλες – για παπούτσια δεν γίνεται καν λόγος – και αναγκάζονται να περπατούν με γυμνά πόδια μπορεί και ώρες για να παν στο σχολείο.

Εμείς, δηλαδή εσείς μαζί με εμάς, πρέπει να ξέρουμε ότι καθημερινά βοηθούμε μπορεί και τέσσερα παιδιά από αυτά. Βέβαια με τις προσπάθειές μας ικανοποιείται ένας ελάχιστος αριθμός από το σύνολο των παιδιών αυτών που δεν έχουν καμία δυνατότητα οικονομική για να φοιτήσουν. Όμως οπωσδήποτε κάποιος σεβαστός αριθμός παιδιών έχει πλέον την μεγάλη αυτή για εδώ ευκαιρία να πάρει τις βασικές μορφωτικές γνώσεις για να συνεχίσει να ζει με την βασική αξιοπρέπεια που του παρέχει η κοινωνία μας στην ζωή τους.

Και η εκμάθηση των γραμμάτων δεν είναι μια πολυτέλεια την οποία αν θέλουμε την δεχόμαστε και αν όχι την απορρίπτουμε. Είναι μια ανάγκη η οποία συνδέεται άμεσα και με τον σωτηριολογικό αγώνα του κάθε ανθρώπου. 

Αν και τελικά πολλά από τα μικρά αδελφάκια μας θα μείνουν ανικανοποίητα στην τόσο απλή και δεδομένη επιθυμία τους να μάθουν γράμματα παρόλα ταύτα και αρκετά θα έχουνε την χαρά να πάνε και εφέτος σχολείο χάριν των ιδικών σας ενεργειών και της ανόθευτης και αληθινής σας αγάπης.

Π. Πολύκαρπος
Τουλιάρ Μαδαγασκάρης
orthodox.toliara@gmail.com